„Iz istorijskih dela saznaje se više o istoričarima nego o istoriji“, čuvena je misao Tomasa Mana od koje je možda i najbolje početi priču o recepciji istorijskih događaja i samoj istoriji uopšte. A ona najviše zavisi od ugla iz kog se posmatra. Iako ovo verovatno liči na poslovično otkrivanje tople vode, lični stavovi, predubeđenja, ideološka pristrasnost (ili ostrašćenost, što je još češća stvar) itekako utiču na naš pogled na istorijske događaje i procese. Primera je mnogo, ali pomenućemo samo jedan, i to knjigu o kojoj je nedavno pisano na ovom mestu. U pitanju je rasprava istoričara Danijela Jone Goldhagena i Kristofera Robert koja je doneta u knjizi „Obični ljudi – dobrovoljni dželati“. Polazeći od iste premise – tj. govoreći o istom događaju, Holokaustu, koji identično posmatraju kao jedan od najgnusnijih događaja u istoriji naše civilizacije – ova dva istoričara, ipak, donose dijametralno suprotne poglede na ono što je dovelo do Holokausta. Dok je za Goldhagena to sistematski gajen antisemitizam koji je čudovišno metastazirao, za Kristofera Roberta je to iskliznuće iz prirodnog toka stvari, najvećim delom izazvano ludačkim nacističkim režimom. Koliko su ovi pogledi dijametralno suprotni pokazuje nam to što su oni rezultirali ne samo potpuno različitim pogledom na istorijske događaje, već i ličnim raspravama koje su nekada prelazile i u uvrede. Ali da se vratimo na stvar. Takav je, da uzmemo nama još bliži primer, pogled na užasne događaje tokom raspada Jugoslavije. Polazeći od premise da je naš pogled na stvarnost istinit i da su „naše“ žrtve u preimućstvu u odnosu na „druge“, samim tim što su „naše“, razvio se pervertiran pogled na stvarnost – prisutan na svim nekadašnjim zaraćenim stranama u istoj meri – u kom se na nauštrb jednih negiraju druge žrtve. Identična stvar je i sa „škakljivim“ istorijskim događajima. Tako će, recimo, desničari i nacionalisti veličati čak i najbezočnije zločince ukoliko su oni bili protivnici komunizma. Uzećemo samo jedan moralno čudovišan primer. Srpska crkva je za svetitelja, i to pod imenom sveštenomučenik Milorad Ilinobrdski, proglasila Milorada Vukojčića, sveštenika poznatog pod nadimkom Pop Maca, koji je lično voleo da ubija svoje žrtve, uglavnom partizanke, macolama. S druge strane, što je podjednako bestidno, pojedini levičari će negirati užase Golog otoka i ubijanje nevinih političkih protivnika (setimo se samo progona Danila Kiša nakon „Grobnice za Borisa Davidoviča“). Koliko naš pogled na istoriju može da rezultira različitim viđenjem stvarnosti možda nam najbolje pokazuje dominantna istorija koja u svoj fokus stavlja samo velike istorijske događaje bacajući u potpuni zapećak sve ostale. Kakva je to zapravo greška najbolje će nam pokazati knjiga Ivana Jankovića.
U knjizi „Po njima se ništa neće zvati. Sporedne i sasvim sporedne ličnosti iz srpske istorije 19. veka“ sabrani su članci Ivana Jankovića o prilično nepoznatoj istoriji naših prostora. Njeni junaci i junakinje su beogradske prostitutke, propali trgovci, neuspešni patriotski pesnici, razbojnici, raspusni sveštenici, trovačice muževa, korupcionaši, denuncijanti, monasi koji su se samokastrirali, odžadžari, baš kao i brojne druge zanimljive ličnosti čije su sudbine ostale u potpunom istorijskom mraku, što zbog njihovih života koji su izlazili izvan okvira moralnog poželjnog, baš kao i zbog njihovog ne tako velikog doprinosa onome što volimo da zovemo nacionalna istorija.
Baš kao i u svojim ranijim knjigama, Ivan Janković pokazuje neverovatnu erudiciju sjedinjenu sa iscrpnim radom. Pretražujući dostupnu arhivsku građu, on svaku od sudbina svojih junaka istražuje do poslednjih tančina dajući nam ne samo iscrpne slike njihovih života već i osnov za dalje traganje. Ta istraživačka strast – nažalost, izuzetno retka kod naših istoričara koji se više bave kabinetskim razmatranjima i ideološkim paškvilama – sjedinjena je sa izuzetnim talentom za pisanje, pa se sve te sudbine predstavljaju u formi koja donosi istinski užitak u čitanju.
Ivan Janković, srpski pravnik i sociolog, rođen je u Beogradu. Diplomirao je na Univerzitetu u Kembridžu. Doktorirao je na Univerzitetu Kalifornije. Kroz višedecenijsku advokatsku karijeru u brojnim sudskim procesima branio je klijente kojima su ugrožena ljudska prava. Osnivač je Udruženja za borbu protiv smrtne kazne u Srbiji. Objavio je priručnik protiv policijskog zlostavljanja, nekoliko knjiga eseja i istorijskih studija. Posebno se ističe njegova monografija „Na belom hlebu“ o smrtnoj kazni u Srbiji, istorija represije „Macke i packe“ i knjiga „Kata Nesiba i komentari“ o čuvenoj beogradskoj prostitutki.
„Junaci ove knjige su, kao što stoji u podnaslovu, sporedne ili sasvim sporedne ličnosti u kontekstu svog vremena. O sporednim ličnostima epizodistima – ima traga u našoj istoriografiji, pa i biografskih odrednica u rečnicima i enciklopedijama“, piše Ivan Janković na samom početku knjige. Polazeći od tih tragova, on stvara izuzetni prikaz istorije 19. veka na našim prostorima. Preko čudnovatih sudbina, dobrim delom i moralno problematičnih, on zapravo oslikava puls jednog vremena, njegovo naličje, ništa drugo do stvarnost koja je docnije ulepšana i pretvorena u „zvaničnu“ istoriju. Za razliku od većine istoričara, da se vratimo na početak priče, Ivanu Jankoviću je u fokusu istorija života, a ne ideologizovana ili nacionalno osvešćena istorija koja je zašećerena i pretvorena u poželjnu sliku. Pred nama je život koji pulsira, prepun manjkovosti i ne tako svetlih stvari, što je zapravo sam život. I jedna drugačija slika krajnje zanimljivog vremena koju nismo znali do sada. Baš kao što to i sam autor piše u ovoj knjizi: „Kratki radovi koji čine ovu knjigu nastali su, ako se tako može reći – slučajno. Tokom višegodišnjeg arhivskog rada na pojedinim temama kojima sam se bavio (smrtna kazna, represija; istorija krivičnog prava i kriminologije), nailazio sam na podatke o ljudima i događajima koji sa mojim temama nisu bili u neposrednoj vezi, ali bi mi privukli pažnju, najčešće svojom neobičnošću. Sve te podatke sam beležio, onako, bez nekog određenog cilja i namere. Kada sam nedavno pregledao tako prikupljenu gradu, učinilo mi se da ona omogućuje jedan nov uvid u svakodnevni život ’običnih’ ljudi u Srbiji 19. veka, pa sam pokušao da iz nje rekonstruišem njihove (individualne i grupne) biografije (…)“
Naslov: Po njima se ništa neće zvati
Autor: Ivan Janković (1946-)
Izdavač: Fabrika knjiga, Beograd, 2022
Strana: 241
Pročitajte i prikaze knjiga „Macke i packe“ i „Kata Nesiba i komentari“ Ivana Jankovića
Čitaonica, mesto za dobre knjige 